Bir maç düşünün ki; Henüz 6. dakikada takımlardan birinin centilmenliği ile ünlü veziri abartılı bir ağır kararla bir anda satranç tahtasının dışına alınıyor. Ve o anda yaşanan büyük protestoların ardından, hakem maçın kontrolünü neredeyse toptan kaybediyor. Gereksiz düdükler, hatayı affettirmek için alakasız fauller ve çileden çıkarılan bir seyirci…

Dün nerdeyse maçın tamamını hesapta olmadan 110 kişi oynamaya mecbur kalan sarı-lacivertliler, yine ortaya muhteşem bir futbol koymadılar, ama her biri arzulu, kararlı bir mücadele içinde takımları için bir onur savaşı verdiklerinin bilincinde idiler.

Ağır stresle başlayan maçın 15. dakikasında Bienvenu amatörce bir vuruşla boş kaleye golü kaçırdıktan 1 dakika sonra Topuz’un harika ara pasını aynı güzellikte tamamlayarak kendini affettirdi.

Fenerbahçe maç boyunca ikinci gole çok yaklaştı. Özelikle Bienvenu, Caner ve Baroni’nin kurdukları üçgenlerden birinde, Topuz’un direkten dönen şutuna yazık oldu.

Hakem yine ikinci yarının başında Caner’in taşıdığı topta Bienvenu rakip kaleci ile karşı karşıyayken önceki pozisyona faul çalarak seyircileri bir kez daha çıldırttı. Sarı-lacivertliler özellikle 2. yarıda yardım sorunları yaşadılar. Hatta bir ara skoru korumak isteyen bir Anadolu takımı gibi ileride iki kişi bırakarak orta saha ve savunmaya erkenden yığıldı.

Bu dakikalarda bence Kocaman, Selçuk yerine Stoch’u tercih etmeliydi. Volkan belki çok iyi kurtarışlar yapmadı ama birkaç pozisyonda maça ağırlığını koyarak bir kaza golü engel oldu.

Sonuçta Fenerbahçe, bütün bu olumsuzlara ve maalesef giderek kendilerini kabus gibi kuşatan çok şüpheli hakem olumsuzluklarına rağmen 9 maç sonunda namağlup liderliğini sürdürdü. Ve başkanlarına şimdiden en doğum günü hediyesini verdiler.

Herkes elini vicdanına koysun; Trabzonspor’un Antalyaspor’aa karşı “kazandığı” maçta kullandığı penaltı Fenerbahçe’ye çalınsaydı, veya Alex’e reva görülen kırmızı kart Burak Yılmaz’a verilseydi, bugün Trabzon’da kaç kişi yürüyüş yapardı?