Fenerbahçe, Trabzonspor’a liderlik koltuğunda 25’inci saati çok gördü ve tekrar tahtını geri kaparken fazla zorlanmadı. Orta saha ve geri dörtlüde bazı zoraki değişikliklere giden Aykut Kocaman’ın takımı üzerindeki “Sürekli galip gelme stresi’ne rağmen (!) yoluna devam etmeyi bildi. Fenerbahçe maça yine arzulu ve dinamik başladı. Artık takımı sorgulamadan destekleyen taraftarların büyük coşkusuyla kontrolünü eline alan sarı-lacivertliler 15. dakikada Emre’nin nefis presini akıllı bir asistle tamamlamasının ardından Niang ile öne geçti. Ancak aynı Niang 5 dakika sonra bu sefer kendi presiyle topu sagdan kaptıktan sonra bomboş bekleyen Stoch’a pas vermeyerek farkın erken açılmasını engelledi. Bunun ardından ilk yarının sonuna kadar yine Niang’ın hareketli anları ve Stoch’un gol atma arzusuyla yanan çabaları arasında bir çok fırsat daha heba oldu. Emre ve Alex’in ve hatta Topuz’un orta sahada tartışılmaz hükümranlıkları Fenerbahçe’nin yine en üstün tarafıydı.
İkinci yarıda Stoch’un gol arama gerginliği doruğa çıktı ama, bu futbolcunun bu gerginliklere rağmen o kadar aradan sonra arzulu ve başarılı olduğu gerçeğini de kabul etmek lazım. Fenerbahçe’de Bekir aksarken belki de Bilica’nın onun yerine oynaması daha iyi olurdu dedirtti.
Nöbetçi golcü Semih, Türkiye liglerinin oynadığı dakikaya göre en çok ve en iyi oranda ağları bulan futbolcusu. Dün de son dakikalarda girmesine rağmen çok klas bir gole imza attı.
Gökhan Gönül maçta taçı hakem hatası düzeltip rakibe verirken güzel bir centilmenlik örneği sergiledi.
Umarım Emre derbiye kadar iyileşir, çünkü GSaray a karşı onu Ali Sami yen de hiç seyredememek biraz garip oluyor...

Dokuzda dokuz yapmak başkadır. Fakat favori olarak çıksan bile, deplasmanda bir derbi maçını Galatasaray’a karşı oynamak başkadır. Bu hafta cuma günü sarı-lacivertliler, üst üste 10’uncu galibiyetlerini Arena’da ararken, rakip yaralı aslanın durumuna rağmen şimdiden bu maçın heyecanıyla uykularımın kaçtığını itiraf etmeliyim.